انسان های آزادیخواهان و دموکراسی طلب
اولین سالگرد قیام ضد ارتجاعی، ضد استبدادی و ضد استعماری ۱۴۰۱ را در حالی سپری میکنیم که رژیم ارتجاعی و فاشیستی جمهوری اسلامی ایران تلاش دارد با سیاست مشت آهنین صدای اعتراضات مردمی را خفه کند.
همه می دانیم که قیام سراسری ۱۴۰۱ نقطه عطفی در تاریخ اعتراضات مردمی بر علیه رژیم فاسد جمهوری اسلامی می باشد که زنان و نسل جوان در صف این قیام قرار داشتند و وسعت اعتراضات چنان گسترده بود که بنیان پوسیده و فاسد نظام به لرزه افتاد و خواب در چشمان وحشت زده خامنه ای و رهبران جمهوری اسلامی آشفته شد.
خون های بسیاری در این اعتراضات به زمین ریخته، چوبه های اعدام فراوانی برپا و زندان ها پر شد از جوانان جسور و دختران و زنان قهرمان، اما شعله های این قیام مردمی هرگز سرد نشد.
با گذشت یکسال از این قیام و ادعاهای مقامات جمهوری اسلامی مبنی بر کنترل و سرکوب اعتراضات، هنوز تئوریسین های نظام ارتجاعی و فاشیستی به احتمال خیزش دوباره مردم معترف بوده و هر حرکت صنفی، اجتماعی، فرهنگی و حتی هنری و محیط زیستی را با سرکوب پاسخ می دهند و این نشانه ترس رژیم توتالیتر و دیکتاتور از ادامه اعتراضات می‌باشد.
خیزش اعتراضی ۱۴۰۱ که محوریت آن بر آزادی و حرمت انسانی و حقوق زنان بود، بر پایه جنبش های درون ملتهای تحت ستم استوار شد و از بلوچستان تا آزربایجان و احواز و کردستان و لرستان و گیلان شاهد حضور مردم در کف خیابان ها بودیم تا مبارزه آزادیخواهی و دموکراسی بر اندیشه های فاشیستی و ارتجاعی پیروز شود. و البته در جنبش زن زندگی آزادی همچنین شاهد سرکوب خونین مبارزان و جوانان ملل تحت ستم از طرف رژیم دیکتاتور بودیم با این وجود زبانه های این جنبش تاکنون ادامه یافته و به طولانترین جنبش چند دهه اخیر در ایران تبدیل شد.
اعتراضاتی که با قتل حکومتی ژینا(مهسا) امینی آغاز شد از جمعه سیاه زاهدان گرفته تا قتل آیلارها و حدیث نجفی ها و اعدام جوانان قهرمان عرب احوازی مورد سرکوب وحشیانه رژیم جمهوری اسلامی قرار گرفت. وانگهی رژیم تلاش کرد به هر طرق ممکن ملل تحت ستم را از اعتراضات دور نگه دارد زیرا می دانست که مبارزات آزادی‌خواهانه ملل تحت ستم پاشنه آشیل و شروعی بر پایان عمر رژیم منحوس خواهد بود.
متاسفانه برخی از نیروهای تمرکزگرا اپوزیسیون نیز مطالبات ملی در بین ملل تحت ستم را برنتافته با مطرح کردن مسائل تمامیت خواهانه و استعمارگرانه و شعارهای انحرافی عملاً باعث تضعیف اعتراضات شده و بدین طریق خواسته و ناخواسته در کنار رژیم قرار گرفتند.
ما بعنوان ائتلاف دمکراتیک ملتها در ایران معتقدیم راهی جز اتحاد ملل تحت ستم در ایران برای عبور از رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی وجود ندارد و این جز با به رسمیت شناختن حقوق پایه‌ای ملتها از جمله حق تعیین سرنوشت و تامین حداقل هایی مانند یک دمکراسی واقعی تحت یک سیستم فدرالی یا اتحادیه ای از دولت های ملی متمدنانه ممکن نخواهد بود. لذا باید با همه توان برای تقویت جبهه ملل تحت ستم بکوشیم تا بتوانیم بر دیکتاتوری، فاشیسم و استعمارگری پیروز شویم.
در پایان ضمن ادای احترام به همه شهیدان راه آزادی و جان باخته‌‌گان قیامی که تاکنون ادامه دارد بار دیگر پیمان می بندیم که تا رسیدن به آزادی، عدالت، سعادت ملل تحت ستم و پیروزی دموکراسی خواهی و تحکیم حرمت انسان از پا نخواهیم نشست.
ائتلاف دمکراتیک ملتها در ایران