بامداد روز 6 مای 2023 دادگاه عالی رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی ایران، حبیب اسیود رهبر سابق حرکه النضال و از مبارزان ملت الاحواز را اعدام کرد. حرکه النضال و جنبش ملی الاحواز هیچگونه شک و شبه ای در این نداشت که رژیم جمهوری اسلامی حبیب اسیود رهبر حرکه النضال را به قتل خواهد رساند.
شهید حبیب اسیود یکی از موسسان حرکه النضال و از کادرهای اصلی این جنبش از ابتدای تاسیس تا قبل از ربوده شدن به ایران بود. وی در یکی از روستاهای اطراف شعیبیه شهر تستر (شوشتر) در الاحواز زاده شد. او تحصیلات ابتدایی را در روستای خود به پایان رساند و برای ادامه تحصیل به تستر (شوشتر) رفت. حبیب اسیود فارغ‌التحصیل علوم اجتماعی است. وی قبل از خروج از ایران کارمند بانک بوده‌است.
وی فعالیت سیاسی خود را بعد از انقلاب ضد سلطنتی شروع نمود. در زمان فعالیت های الوفاق از جمله فعالین این جنبش سیاسی مدنی بود. شهید حبیب قبل از سرکوب و دستگیری های کادرها و رهبری جنبش، برای زمینه سازی فعالیت سیاسی در خارج از ایران به اروپا مهاجرت نمود و فعالیت حرفه ای سیاسی و تشکیلاتی خود را ادامه داد. پس از دستگیری رهبری حرکه النضال در دانمارک، حبیب به رهبری حرکه النضال انتخاب شد. حبیب کعب در 9 اکتبر 2020 (مهر 1399) در فرودگاه استانبول بوسیله نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران که از قبل تحرکات وی را رصد کرده بودند ربوده و به ایران منتقل شد.
حبیب را همچون تمامی مبارزین در بند و زندانی، زیر شدیدترین شکنجه های جسمی و روحی قرار دادند برای زیر فشار قرار دادن و مجبور کردن وی به اعترافات تلویزیونی، از همان روز اول ربودن به ایران، بیش از 20 تن از افراد فامیل و خانواده وی را بازداشت و تحت فشار قرار دادند. و در نهایت، دژخیمان جمهوری اسلامی ایران روز 6 مای 2023 (16 اردیبهشت 1402) حبیب اسیود را به‌دار آویختند.
نزدیک به یک صد سال مبارزه و جانفشانی چندین نسل از ملت عرب در برابر حکومت های سلطنتی و جمهوری اسلامی ایران و برای رسیدن ملت ستمدیده و آزادی خواه عرب الاحواز به حقوق مشروع خود و در رأس آن حق تعیین سرنوشت خویش، به عبث نخواهد رفت. هم اینک زندان های احواز و سایر مناطق دیگر از مبارزین عرب احوازی، روشنفکران، فعالان سیاسی، زنان و مردان آزادی خواه عرب احوازی و اعضا و کادرهای حرکه النضال انباشته شده است.
انبوه زندانیان و شهدای جنبش ملی الاحواز در طی این سالیان نشان می دهد که یک ملت را می توان سرکوب کرد اما نمی توان کشت. نمی توان ملتی را تا ابد به زنجیر کشاند. تاریخ مبارزاتی ملت عرب در طی دو حاکمیت شاه و آخوند نشان داد که با زندانی کردن و کشتن هواداران و اعضا و رهبران این جنبش، نمی توان ملتی را که اراده کرده است، آزاد زندگی کند به سکوت و تسلیم مجبور ساخت.
حبیب اسیود (ابو احمد) نه اولین شهید و نه آخرین آن است. ملت الاحواز عزم کرده است تا زنجیرهای ستم و استعمار را از هم بدرد. حرکه النضال به خوبی می داند که مبارزه بدون پرداخت هزینه، بدون فداکاری با تمام هستی، امکان پذیر نیست. حرکه النضال از همان روز نخست تاسیس، با ملت خود عهد بسته بود که “فدا و شهادت” به خاطر آرمان ملت یک میثاق است که با سوگند خونین اعضا، کادرها و رهبران آن آمیخته شده است.
در شرایط پیچیده مبارزاتی کنونی که بسیاری سنگ مبارزه با رژیم و طرفداری از حقوق بشر و دمکراسی را به سینه می زنند و در شکاف ناشی از عدم شکل گیری یک آلترناتیو واقعی که همه ملت های این جغرافیا را در گیرد، به فعالیت شبه برانگیز خود در تقویت رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی ایران مشغول هستند، شهادت حبیب اسیود، به شاخص افشا کننده چهره دغلکاران و پاسداران سیاسی خارجه نشین مبدل شد. نگاهی به موضع گیری های بعد از اعدام حبیب عمق چهره این پاسداران سیاسی را نشان می دهد.
شهادت حبیب اسیود، همکاسه بودن ملی گرایی کاذب ایرانی با آخوند جنایتکار را به خوبی نشان داد. نشان داد که وقتی موضوع ملت های غیر فارس است، هردوی این نیروی به ظاهر متضاد در یک وحدت عمل فکری و عملی قرار دارند. آنچه این دو را از هم بطور تاکتیکی جدا می کند، قدرت سیاسی است و لاغیر.
حرکه النضال بر این جمله معروف که” ضربه ای که مرا نکشد، تقویتم خواهد کرد”، ایمان کامل دارد و برهمین سیاق بر پیمانی که از روز اول با ملت قهرمان خود بسته، به تداوم مبارزه تا پیروزی سوگند یاد خواهد کرد. روز رهایی ملت عرب نزدیک است و در آن شکی نیست. خون حبیب و حبیب ها، بها و هزینه چنین روزی است.
سرنگون باد جمهوری اسلامی ایران