از قدیم گفتن هر جا که آب باشد زندگی جریان دارد ، و آب اصلی ترین و حتی تنهاترین عامل یکجانشینی و تَشکل توده‌های مردمی محسوب می شود .
به همین خاطر بشر به فکر جمع آوری آب برای استفاده از کشت زمین و کنترل سیلابهای موسمی برآمد ، سد “جاوا ” از قدیمی‌ترین سد شناخته شده در جهان است که حدوداً 3 هزار سال ، بیش از میلاد مسیح در تمدن بین النهرین (اردن کنونی ) ساخته شده که تا چند سال پیش پا بر جا بود .
از این رو با تعریف سد سازی برای ذخیره سازی آب شیرین ، توسعه کشاورزی ، کنترل سیلاب و همچنین تولید انرژی ، انسان مدرن در دهه‌های أخير شروع به سد سازی به شکل وسیعی بر آمد ، و از این کشورها ، ایالات متحده آمریکا با ساختن 91 هزار سد در قرن أخير سرآمد کشورهای سد ساز جهان محسوب می‌شود ، و کشور ایران با تأثیر از کشور آمریکا در دهه‌ی سی شمسی شروع به سد سازی کرد و اولین سد بزرگ خاورمیانه را بروی رودخانه دز به نام ” سد محمد رضا پهلوی ” که بعد به ” سد دز ” تغیر نام دادن بنا نهاد و این شروع تازه‌ای در تغییر زیست محیطی اقلیم و حتی تغییر جمعیتی و دیمغرافی تا اندازه‌ای بود ، که تا الان این سیاست را جمهوری اسلامی با سرعت بسیار در پیش گرفته است .
وقتی که مفهوم سد سازی از تعریف اصلی خود که ذخیره آب و توسعه کشاورزی و غیره … به آسیب به محیط زیست و مشکلات زیست محیطی مبدل شود باید از ساختن سد در سرزمین‌های آسيب دیده خودداری کرد و حتی سدهای ساخته شده را نیز خراب کرد ، و در این بين باز کشور ایلات متحده آمریکا با تخریب تعداد قابل توجهی سد که منجر به این آسیب‌ها در منطقه ی ساخته شده بودند ، سرآمد کشورها در رابطه است .
اما در کشور ایران با وجود تمام این مشکلات و هشدارهای کارشناسان و فعلان محیط زیستی و جوامع بین المللی به عدم ادامه ساخت سد در سرزمین اقلیم عربستان و درخواست‌های متعدد از مردم این سرزمین ، اما نظام جمهوری اسلامی از زمان به قدرت رسیدن تا الان بیش از دهها سد بروی رودخانه‌های احواز ساخته که ضربه ی بزرگ و جبران ناپذیری حداقل تا چند دهه آینده بر محیط زیست این سرزمین از قبیل خشکاندن رودخانه‌ها که باعث کم بارانی در سالهای أخير در اقلیم و حتی منطقه شده و همچنین خشک کردن تالاب‌های بین المللی احواز که منجبر به پدیده ی ریزگردها در سالهای اخیر بوده و انحراف آب به مناطق بالا دست باعث از بین بردن نخلستانهای وسیع احواز و همچنین کشاورزی اقلیم شده ، و این در حالی است که اقلیم عربستان در زمانی به سفره غذایی ایران معروف بوده و به دلیل کشت بسیار زیاد گندم و جو در زمینه‌های حاصلخیزی که این اقلیم دارا است .
محققان زیست محیطی و فعلان بر این باور هستن که اگر این سیاست سد سازی و انتقال آب از طرف نظام‌و حکومت جمهوری اسلامی همچنان ادمه داشته باشد تا چند سال نه چندان دور آینده مساحت قابل توجهی از سرزمین احواز غیر قابل سکونت می شود و حتی به کشورهای همسایه مانند عراق نیز سرایت میکند و شاهد تحولات اقلیمی و محیط زیستی خطر ناکی در منطقه و اقلیم عربستان خواهیم بود ، لذا برای جلوگیری از وقوع این حوادث به فکر چاره باشیم و سرزمین خودمان را نجات دهیم .