بیانیه حرکة النضال بمناسبت کشتار محمره در تاریخ 9 خرداد 1359

سرکوب خونین جنبش ملی عرب احواز در خرداد 1359 یکی از نقاط عطف در تاریخ مبارزات ملت عرب احواز است. بعد از سرنگونی نظام دیکتاتوری سلطنتی و در فاصله کوتاه تا استقرار حاکمیت جدید که مرحله انتقالی بعد از سرنگونی بود، فضای سیاسی نسبتا آزادی شکل گرفت که در آن فعالیت های سیاسی چشمگیری در تمام مناطق جغرافیای ایران راه افتاد. در مرکز، جنگ قدرت و حذف براه افتاده بود. خمینی خیز یکدست کردن حاکمیت و حذف مخالفین را برداشته بود و برای نیل به این هدف به تشکیل باندهای سرکوبگر حزب اللهی روی آورد.

در مناطق ملت ها، بویژه الاحواز و آزربایجان و کردستان، جنبش های ملی صحنه سیاسی را بدست گرفته بودند. فعالیت های احزاب و مراکز سیاسی و فرهنگی توانست انفجار توده ای را در خود جمع نمایند.

در احواز مبارزین عرب احوازی که تا قبل از این مجبور بودند مبارزه خود را دور از ارتباط با مردم خود و در شکل مخفی ادامه دهند، به شکل علنی وارد صحنه سیاسی شدند. این افراد آگاه و مبارز با راه اندازی مراکز سیاسی و فرهنگی به جذب و سازماندهی انبوه جوانان عرب احوازی در شهرها و روستاهای مختلف پرداختند. این مراکز با نشر مجلات و بولتن های خبری و راه اندازی تظاهرات مسالمت آمیز آگاهی بخش به نشر افکار و مطالب ملت خود پرداختند.

اما صحنه سیاسی در کلیت آن بگونه ای بود که خبر از آمدن استبدادی بغایت خطرناکتر از گذشته می داد. پدیده چماقداری شکل روتین و رسمی حاکمیت جدید شد و در مناطق ملت های غیر فارس تبدیل به نیروهای مسلح سرکوبگر شد. هدف حاکمیت جدید تحمیل یک رژیم یک دست و یک پایه بود که در آن قبل از همه سرکوب جنبش های ملی را می طلبید.

در احواز و شهرهای آن، نیروی اصلی چماقدار و مسلح را عناصر شوینیستی تشکیل می دادند که در دوره حاکمیت سلطنت و برای تغییر بافت جمعیتی به احواز و شهرهای آن گسیل شده بودند. این عناصر که به مراکز قدرت در مرکز وصل بودند و خط آنها را پیش می بردند، با استفاده از امکانات دولتی توانستند تشکیلات مسلح خود را بوجود بیاورند و در مقابل جنبش ملی عرب احواز قد علم کنند و برای سرکوب آن آماده سازی کنند.

در مقابل این آماده سازی نیروهای سرکوبگر، جنبش ملی عرب احواز، غافل از شرایط ایران بشکل سراسری و آنچه در مرکز می گذشت، فعالیت های خود را به سمت سازمایافتگی و آماده سازی هدایت نکرد و نتوانست از موج استقبال جوانان عرب در پیوستن به مراکز سیاسی و فرهنگی استفاده کرده و آنها را در قالب حزب و سازمان سراسری ملت عرب سازمان دهد.

در تاریخ 9 خرداد 1359 رژیم جمهوری اسلامی ایران، و با فرماندهی عناصر فاشیست و شوینیست ایران پرست، همچون مدنی و … و با ایجاد یکسری مانورهای سیاسی، زمینه قتل عام مردم مسالمت جوی محمره را فراهم کردند. و کشتار محمره را بوجود آوردند که بدنبال آن کشتارهای دیگری در زندان ها را بدنبال داشت.

ما این روز را یک سرفصل می دانیم و از آن درس می گیریم.

اولین و مهمترین درس همانا داشتن یک سازمان رهبری کننده قوی و آگاه است که ظرفیت آن را داشته باشد تا بتواند نیروی آزاد شده را در یک حزب و سازمان سیاسی  سازماندهی کرده و آموزش دهد و آن را به مثابه کادر آموزش دیده وارد صحنه نماید.

دومین و مهمترین درس اتحاد ملت ها و سازمان های سیاسی رهبری کننده آنها است. در دوره انتقالی پس از سرنگونی شاه، حاکمیت خمینی، ملت ها را یکی پس از دیگری سرکوب نمود، بدون اینکه این ملت ها بتوانند و یا آمادگی همبستگی واقعی داشته باشند تا در کنار همدیگر باشند و علیه سرکوب اقدام نمایند و ماشین سرکوب را در مناطق خود قفل کرده و از بین ببرند.

سومین درس در این است که جنبش های ملی غیر فارس نمی توانند از جنبشی که در مرکز است خود را جدا کنند. سازمان های مترقی که در مرکز فعال هستند و جنبه سراسری دارند، نیروی متحد و قوی ملت های غیر فارس هستند که می توانند بار عمده ای از مقابله با سرکوب ملت ها را ایفا نمایند.

در دوره انتقالی پس از سرنگونی رژیم شاهنشاهی، این جنبش ها و سازمان ها، از هم جدا بودند. هیچ برنامه سیاسی مشترک نداشتند و بشکل سازمانی وحدت و خط مشی سیاسی واحدی نداشتند.

درس چهارم این است که سرنگونی یک رژیم في النفسه مهم نیست، مهمتر از سرنگونی نوع جایگزین و برنامه سیاسی آن است که مهم است. بدون ترسیم چشم انداز سیاسی و ترسیم حاکمیت بعدی و وحدت پیرامون آن، کشتار محمره ای دیگر امری ناگزیر است.

با توجه به درس ها و تجارب کشتار محمره ما نقاط زیر را سرلوحه فعالیت خود قرار داده ایم.

کادر سازی و عمل موسساتی بعنوان اولویت اول و مرکزی کار سازمانی

وحدت ملت ها در چارچوب یک برنامه مشترک برای دوره انتقالی

وحدت با احزاب و سازمان های سراسری مترقی

اینها دستاوردهایی درس های کشتار محمره هستند که ما به آنها اولویت داده و در مسیر تحقق آنها گام برمی داریم.

یاد و خاطره شهدای کشتار محمره و مبارزان آن دوران گرامی باد

حرکة النضال العربي الأحوازي

30.05.2023

لطالما كانت الأحواز رهينة المراكز السياسية العربية الى الأمس القريب القريب، ففقدت معها روح المبادرة وأن تمتلكها ومصادرة القرار وأن كانوا يصرون على استقلاليتهم.

بسقوط بغداد عام ٢٠٠٣ انقطع الحبل السري وكانت ولادة جديدة للساحة الأحوازية.

الولادة التي أعطت استقلالية للحراك الأحوازي في الداخل فخاض شعبنا العديد من المبادرات الجماهيرية ضمن العمل السياسي في الداخل وقاد مناضلوا الشعب الانتفاضات تلو الانتفاضات دون دعم ومناصرة من مركزيات عربية إلا ما رحم من خلال بث بعض الاخبار عن أحداث الاحواز لعام ٢٠٠٥ وصاعداً.

الايجابية في سقوط المركزيات القومية العربية صاحبة السلطة هو القطع مع الحركات الأحوازية مما جعلها ( الحركات الأحوازية) أن تبني نفسها وتنظر لواقعها خارج عن واقع الدول العربية التي لا يشبه مشاكلنا مشاكلهم، فبوركت تلك الولادة.

وحالياً، تتجه الحركات ( بعض الحركات الأحوازية)، نحو إسقاط المركزية الفارسية التي تحكم ايران منذ ١٠٠ عام عبر التحالف مع القوميات غير الفارسية، وفي خطوات لاحقه من الممكن أن تتوسع هذه التحالفات وتشمل أحزاب شمولية( سراسرى)، بغية اسقاط المركزية داخل ايران، وهذا العمل الشاق والصعب والذي بني على أساس نظري متين وتحركات سياسية محسوبة تأخذ بعين الإعتبار مصلحة شعبنا العربي الأحوازي ضمن التغيير الذي سيحصل.

( الإعلان عن تحالف الديمقراطي للشعوب في ايران، ويمثل الأحواز حركة النضال الأحوازي) ( وأيضا في هذا المؤتمر أعلن الأستاذ يوسف عزيزي عبر خطابه عن ولادة مجموعة وتشكل جديد يمكن أن يحمل نفس الاتجاه نحو التغيير ضمن ايران).

ومن فضاء أكثر رحابة، دخلت قضيتنا في الساحة العالمية عبر مفهوم ما بعد القومية Postnationalismومعالم هذا الجانب يتكون من حركات وجماعات هويتها هوية عالمية ولم تنكفئ على نفسها بل تطالب بالحقوق التي تصر عليها المنظمات الدولية عبر القواعد الآمرة ( هي مبادئ أساسية من مبادئ القانون الدولي التي قبلها المجتمع الدولي لتأسيس قاعدة أو أرضية لا يمكن للدول خرقها)، ومن هذه القواعد::

منع الاعتداء 

حظر الابادة الجماعية

حظر التعذيب

احترام حقوق الانسان

اقرار حق تقرير المصير 

لذلك نشهد هذه القواعد والمطالبات القانونية العالمية تدخل في مواثيق الحركات الأحوازية من مدخلها العالمي حتي تكون ضمن سياق التغيير داخل ايران وذلك يبنى على أرضية القواعد الآمره.

أذن سقوط المركزية العربية ساعد الحراك الأحوازي كي يصبح عوده أصلب ويدخل في ساحات كانت ممنوعة وضمن المحظور ( إلا في فترات قصيرة سابقاً) داخل ايران وتسعى الحركات الأحوازية الآن ( بعضها)، أن تكون فاعلة وحاضرة بكل قوتها في الساحة الايرانية وهذا لعمري تجربة كبيرة يكسبها الأحوازي دون أن يكون قراره مصادر من قبل أي مركزية، عربية كانت أو غير عربية.

عادل عبدالرحيم

طی پروسه ای از رایزنی های فشرده و گفتگوهای طولانی و با توجه به یکسان بودن ستم ملی و تشابه ظلم و ستمی که همگی ملل در جغرافیای ایران طی یک قرن از آن رنج برده ایم، ما سازمان های عضو در این ائتلاف به این نتیجه رسیده ایم که اتحاد ملل تحت ستم در ایران برای احقاق حقوق از دست رفته و برای تضمین و فرصت دادن به یک همزیستی توام با احترام و حقوق برابر در حکومتی دموکراتیک و مبتنی بر حق تعیین سرنوشت ملتها، که در آن تقسیم قدرت، تقسیم ثروت، منابع و امکانات به صورت عادلانه صورت بگیرد، امری لازم و ضروری می باشد. به همین منظور «ائتلاف دمکراتیک ملت ها در ایران» را بوجود آورده و به این وسیله اعلام موجودیت می کنیم.

ائتلاف دمکراتیک ملت ها در ایران انقلاب کنونی در ایران را انقلابی بر حق و برآمده از چهل و چهار سال ستم و سرکوب و فساد جمهوری اسلامی و بر آمده از ستم ملی رژیم سابق می داند و اکنون ملل تحت ستم با خیزش ها و قیام های مکرر خود زمینه ساز چنین قیام و انقلابی علیه رژیم حاکم شده اند.

ائتلاف دمکراتیک ملت ها در ایران به اصل گفتگو در میان احزاب و جریان های اپوزیسیون مبارز و مخالف جمهوری اسلامی که هیچ گونه وابستگی به رژیم جمهوری اسلامی نداشته باشند معتقد است و بر این باور است که راه رسیدن به آزادی و عدالت در ایران؛ دمکراسی، همکاری، اتحاد و همگرایی آحاد نیروهای مبارز است.

احزاب و سازمانهای عضو ائتلاف دمکراتیک ملتهای ایران به ترتیب حروف الفبا عبارتند از.

بلوچستان راجی تپاکی گَل

تشکیلات مقاومت ملی آزربایجان – دیرنیش

جنبش دانشجویی آزربایجان – آزوح

حركة النضال العربي الاحواز – اسملا

حزب دمکرات آزربایجان جنوبی- گآدپ

حزب راه آزادی قشقایی – قایی‌

حزب مرکزی آزربایجان – آ‌م‌

به امید آزادی و عدالت برای تمامی ملتهای تحت ستم در ایران

ائتلاف دمکراتیک ملت ها در ایران

تاریخ …

پیوست:

اساسنامه ائتلاف دمکراتیک ملتها در ایران

اصول پایه اى:

1 – ایران کشورى متشکل از ملت های بلوچ، ترک آزربایجان، ترک قشقائی، ترکمن، عرب، فارس، کرد، گیلک، لر وبختیاری است که هر کدام دارای سرزمین تاریخی و ویژگی های ملی خود می باشند.

2 – حق تعیین سرنوشت ملت ها بدست خویش یک اصل بدیهی و غیر قابل مناقشه می باشد.

‎3- ساختار دولتی در ایران می تواند فدرالیسم برآمده از اصل حق تعیین سرنوشت ملتها یا اتحادیه ای از دولت های ملی باشد که در عین اتحاد در بستری دموکراتیک، بر پایه ی سکولاریسم، عدالت و آزادی را برای همه ساکنین این جغرافیای سیاسی تامین نماید.

4 – ما به اصل سرنگونی تمامیت رژیم حاکم بر ایران اعتقاد داریم و آن را “شرط لازم” برای رسیدن ملت ها به حقوق حقه خود تلقی می کنیم.

اصول کلی.

نام این تشکل “ائتلاف دمکراتیک ملتها در ایران ” و به انگلیسی  Nations democratic coalition in Iran و به اختصار NDCI می باشد.

 “ائتلاف دمکراتیک ملتها در ایران ” بر این باور است که ملل تحت ستم در طول دو دوره حاکمیت شاه و جمهوری اسلامی با یک سیاست شبه استعماری مواجه بوده اند که کیان و هویت آنها را هدف قرار داده است. این سیاست شبه استعماری در قالب تفکر ایرانشهری و با استفاده از تمامی امکانات علیه ملل غیر فارس بکار گرفته شده است. بهمین دلیل تنها راه نجات ملت های در بند تغییر کامل دولت- ملت ایرانشهری و ایجاد یک سیستم غیر متمرکز حاکمیت ملت ها است.

 ائتلاف دمکراتیک ملت ها در ایران  تضادهای طبقاتی و جنسیتی را جدا از تضاد ملی نمی داند و مبارزه با آن ها را جزئی از مبارزه ملی خود قرار می دهد.

این ائتلاف معتقد است که تنها راه رهایی انقلاب است. این انقلاب بر محور قیام های سازمان یافته که در اشکال و روش های مختلف مبارزاتی خود را نشان می دهند شکل می گیرد و به ثمر می رسد.

 ائتلاف دمکراتیک ملت ها در ایران بر این باور است که شرایط تاریخی و سیاسی و اجتماعی در جغرافیای ایران به نقطه ای رسیده است که هیچ ملتی به تنهایی نمی تواند اهداف خود را محقق سازد و به حقوق مشروع خود برسد. به همین دلیل ائتلاف و اتحاد و تشکیل یک جبهه ملل یک ضرورت است.

ائتلاف دمکراتیک ملت ها در ایران در راستای گسترش و پیوند با نیروها و ائتلاف های “سرنگونی طلب” و “سکولار دمکرات” همکاری خواهد نمود.

ائتلاف دمکراتیک ملت ها در ایران به اصول دموکراسی، منشور جهانی حقوق بشر و کنوانسیون هاى الحاقى آن و همچنین حقوق شهروندی اعتقاد کامل دارد و نسبت به آنها پایبند می باشد.

ائتلاف دمکراتیک ملت ها در ایران در امور داخلی هیچ کشوری دخالت نمی کند و از همسو شدن با هر نوع گرایشی که منافع ملت های ساکن در ایران را تهدید کند، پرهیز می کند.

با حضور رهبران ، ائتلاف دمکراتیک ملت ها در ایران

روز شنبه سوم ژوئن ۲۰۲۳

ساعت ۲۱:۰۰ ، کلابهوس 

منتدئ الحراک الأحوازی الناطق

ضمن تبریک به احزاب و سازمان های عضو ائتلاف دمکراتیک ملت ها در ایران و همچنین تبریک به اعضاء و هواداران حرکة النضال به مناسبت تاسیس و اعلام موجودیت ائتلاف دمکراتیک ملت ها در ایران می خواهم به نکاتی در مورد ضرورت این ائتلاف و چالش های پیش رو و همچنین رابطه ائتلاف با اپوزیسیون سراسری بپردازم.

ائتلاف دمکراتیک ملت ها در ایران محصول و نتیجه چندین ماه بحث و گفتگوهای مستمر و فشرده در بین سازمان های تشکیل دهنده این ائتلاف می باشد.

ائتلاف دمکراتیک ملت ها در ایران در پاسخ به چه ضرورت هایی شکل گرفت؟   

ائتلاف ها پدیده‌ی سیاسی هستند که در طول تاریخ به عنوان یک راهبرد برای تحقق اهداف معین سیاسی و اجتماعی شکل می گیرند.

ائتلاف ها, نهادهایی هستند که از طریق اتحاد و همکاری بین نهادها و گروه های مختلف ملی، قومی و مذهبی، تلاش می کنند تا نیروی واحدی را در جهت رسیدن به اهداف مشترک خود ایجاد کنند.

ایران کشوری است کثیرالمله, متشکل از ملل مختلف با هویت های مستقل, فرهنگ, تاریخ, سنن, فلکلور و زبان های مختلف, که این امر زمینه ساز شکل گیری ائتلاف ملت ها گردیده است.

ائتلاف ها ممکن است بر اساس موضوعات سیاسی, اقتصادی, اجتماعی و فرهنگی شکل بگیرند. هدف اصلی این ائتلاف ها عموماً تأمین منافع و حقوق گروه های مختلف ملی است که نزدیک به یک قرن است با سیاست های شووینستی هویت زدایانه مبتنی بر سرکوب هویتی مواجه هستند.

ائتلاف دمکراتیک ملت ها در ایران در پاسخ به ضرورت سرنگونی از یک سو و اداره مرحله گذار بعد از سرنگونی از سوی دیگر, و بر اساس اصل حق تعیین سرنوشت ملت ها تاسیس گردیده است.

واقعیت اینست که ملت های موجود در جغرافیای ایران با هم اکثریت بالای هفتاد درصدی از کل جمعیت ایران را که قریب به 85 میلیون می باشد را تشکیل میدهند, اما طی صدسال گذشته از حداقل های حقوق خود نیز محروم بودند و رژیم های حاکم هویتشان را انکار و آنان را سرکوب کردند.

امروز هیچ تغییر مثبیتی در ایران بدون مشارکت ملت های غیر فارس موجود در جغرافیای ایران متصور نمی باشد.

این بخش بزرگ از جمعیت انسانی در ایران تاکنون هیچ سهمی از قدرت, و هیچ نصیبی از ثروت و از امکانات کشور نداشتند.

از نظر ما سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی ایران یک ضرورت همگانی است و هر اقدام دیگری در چارچوب همین سرنگونی قابل توضیح و قابل فهم است.

برای ما کاملا روشن است که امر سرنگونی از کانال تحقق وحدت تمام نیروها و ملت های موجود این جغرافیای سیاسی قابل تحقق است, و هیچ ملتی و هیچ گروه سیاسی به تنهایی قادر به زیر کشیدن این رژیم سفاک نمی باشد. بنابراین ضرورت اتحاد و ائتلاف ملت ها و سازمان های رهبری کننده آن از همین فهم بیرون می آید.

اما این امر هم برای ما کاملا روشن است که سرنگونی فی نفسه و بدون ترسیم یک آینده مشخص مبتنی بر نفی سلطه گری و تحقق برابری, تقسیم قدرت و توزیع عادلانه ثروت و امکانات محقق نخواهد شد و به نتیجه مورد قبول نخواهد رسید.

از نظر ما این رژیم باید سرنگون شود و قیام های سراسری که بتوانند در یک مقطعی ماشین نظامی حاکمیت را از کار بیاندازند و متلاشی کنند, مسیر محتوم اعتراضات و فعالیت های ملت های ایران را شکل می دهند. ما معتقد هستیم که پایه های اصلی این قیام ها در شکل سراسری آن بر دوش طبقات محروم و زحمتکش, و در شکل منطقه ای بر دوش ملت های غیر فارس می باشد.

قیام برای اینکه به نتیجه برسد و شاهد پیروزی باشد، الزاما باید سازمان یافته باشد. این سازمان یافتگی در پهنه تفاوت های موجود در جغرافیای سیاسی ایران نمی تواند بدون وجود یک تشکل سراسری که در آن ملت های غیر فارس رکن اصلی آن باشند تحقق پیدا کند. این تشکل سراسری است که می تواند این تفاوت ها و گوناگونی ها را در یک ظرف مساعد, هماهنگ کرده و بطور سازمان یافته به مصاف دشمن اصلی ملت ها, یعنی رژیم جمهوری اسلامی ایران برود.

این ائتلاف هر چند در اصل از ترکیب ملت های غیر فارس شکل گرفته است, اما نام آن “ائتلاف دمکراتیک ملت در ایران” است, زیرا ما بر این باور هستیم که ما همه با یک دشمن مشترک مواجه هستیم که در وحدت تمام ملت های ایران و سازمان های پیشتاز و مترقی آن است که می توان این دشمن مشترک را به زیر کشید و سرنگون کرد.

ضرورت این ائتلاف‌ برای ما از دو جنبه زیر برجسته می‌شود:

1 – حفظ منافع گروه‌های مختلف ملی در صحنه سیاسی در مواجهه با تهدیدها و سوء استفاده‌های سیستماتیک که با همکاری و تحت پوشش همدیگر قرار دادن است که می توان حافظ این منافع بود.

 .2 – ایجاد نیروی واحد برای تحقق اهداف مشترک

بی شک با قدرت و توان ذاتی و تجربیان ملت های عضو ائتلاف دمکراتیک  ملت ها می تواند نقش محوری در هر تحول سازنده ای داشته باشد.

ائتلاف دمکراتیک ملت ها در ایران و رابطه آن با سازمان های سراسری و اپوزیسیون سراسری

با توجه به اهمیت, تأثیر وجود ائتلاف دمکراتیک ملت ها در ایران در فرایند تصمیم گیری سیاسی, سازمان های سراسری و اپوزیسیون سراسری نیز نقش مهمی در رابطه با این ائتلاف دمکراتیک ایفا می کنند.

به طور کلی، ائتلاف دمکراتیک ملت ها در ایران می توانند از طریق همکاری و تعامل بین سازمان های سراسری و اپوزیسیون سراسری، قدرت و تأثیر خود را در فرایند تصمیم گیری سیاسی تقویت کنند. این ائتلاف دمکراتیک می توانند نقش مهمی در تعیین سرنوشت سیاسی و اجتماعی ملت های ایران ایفا کنند و به تامین منافع و حقوق حقه گروه های مختلف ملی در ایران کمک کند.

به همین دلیل در راستای ارتقاء ائتلاف دمکراتیک ملت ها در ایران ما نیازمند گسترش آن هستیم تا با احزاب و سازمان های سراسری رابطه سازنده برقرار کرده و بتوانیم در یک پروسه منطقی و سازنده، به یک تشکل سراسری دست یابیم تا بتواند نقش رهبری کننده امر سرنگونی و اداره مرحله انتقالی را ایفاء نماید.

چگونه می توان بین مبارزات ملت های غیر فارس و اپوزسیون سراسری رابطه ایجاد کرد؟

رابطه بین مبارزات ملت‌های غیر فارس و اپوزیسیون سراسری می تواند از طریق ارتباط مستمر و همکاری طرفین صورت گیرد:

در ادامه، چند راهکار برای برقراری این رابطه را بررسی می کنیم:

ایجاد فضای گفتمان مشترک:

برای ایجاد رابطه بین اپوزیسیون سراسری و ملت‌های غیر فارس، ایجاد فضای سالم برای گفتگو و تبادل نظر می تواند مفید باشد.

برنامه های تلویزیونی، رادیویی، وبینارها و نشست های عمومی می توانند به عنوان فضاهایی برای بحث و تبادل اطلاعات و نقاط نظر استفاده شوند.

تشکیل کمیته های مشترک:

کمیته هایی مرکب از نمایندگان اپوزیسیون سراسری و نمایندگان ائتلاف دمکراتیک ملت ها در ایران می تواند  روابط و همکاری بین این دو گروه را تقویت کند. این کمیته ها می توانند به منظور بررسی و حل مسائل مشترک و تبادل اطلاعات و منابع بین این دو گروه فعالیت کنند.

تبادل تجربیات و منابع:

اپوزیسیون سراسری و ائتلاف دمکراتیک ملت ها در ایران می توانند تجربیات و دستاوردهای خود را در زمینه مبارزات سیاسی و اجتماعی با یکدیگر به اشتراک بگذارند. این تبادل اطلاعات و تجربیات می تواند به تقویت قدرت و تأثیر مثبت بر عمل و تصمیم گیری سیاسی کمک کند.

ایجاد شبکه های ارتباطی:

برای برقراری رابطه بین اپوزیسیون سراسری و ائتلاف دمکراتیک ملت ها در ایران, ایجاد شبکه های ارتباطی مهم است. استفاده از رسانه های اجتماعی, پلتفرم های آنلاین و گروه های مجازی می توانند این ارتباطات را تسهیل کنند و تبادل اطلاعات و نظرات بین این گروه ها را فراهم سازند.

تشویق به همکاری و تعاون:

اپوزیسیون سراسری و ائتلاف دمکراتیک ملت ها در ایران باید تشویق به همکاری و تعاون با یکدیگر شوند. این می تواند از طریق ایجاد فضاهای مشترک، تشکیل کمیته ها و تبادل تجربیات و دستاوردهای مذکور صورت پذیرد.

با این روش ها, اپوزیسیون سراسری و ائتلاف دمکراتیک ملت ها در ایران می توانند رابطه قوی و مثبتی را برقرار کرده و به تحقق اهداف مشترک خود در مبارزه سیاسی کمک کنند.

بر این اساس از نظر ما چشم اندازهای ائتلاف ملت ها در ایران می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

تحقق همبستگی و همکاری:

 ائتلاف دمکراتیک ملت ها در ایران هدف خود را در تحقق همبستگی و همکاری بین گروه‌های مختلف ملی در ایران می بیند, چشم انداز اصلی این ائتلاف‌ ایجاد یک فضای همبستگی، تعامل و تعاون میان ملت ها و گروه‌های مختلف ملی است تا با ترکیب قدرت‌ها و منابع، تحقق اهداف مشترک و مقابله با مسائلی که بر تمامیت و منافع این گروه‌ها تأثیر می‌گذارد را ممکن سازد.

تحقق عدالت اجتماعی و حقوق بشر و ارزش های جهانشمول از اهداف‌ اصلی ائتلاف ملت ها در ایران است. این ائتلاف‌ بر مسائلی همچون عدالت, برابری, حقوق کارگران, حقوق زنان, حقوق اقلیت‌های مذهبی, حقوق شهروندی, محیط زیست و سایر مسائل اجتماعی, بر تحقق عدالت و حقوق بشر تمرکز می‌کند:

تقویت تعاملات فرهنگی و اجتماعی:

ائتلاف دمکراتیک ملت ها در ایران به تقویت تعاملات فرهنگی و اجتماعی میان ملت ها و گروه‌های مختلف صنفی و مذهبی می‌پردازد. این ائتلاف‌ به ترویج تفاهم و بردباری فرهنگی, تقویت ارتباطات میان فرهنگ‌ها و توجیه برابری حقوق فرهنگی و زبانی میان ملت ها تمرکز می‌کنند.

از نظر ما فدرالیسم بر مبنای برسمیت شناختن حق تعیین سرنوشت می تواند مبنای خوب و قابل قبولی برای یک همزیسیتی با حقوق برابر همه آحاد کشور باشد.

تحمیل هر گونه سلطه گری, انکار هویت و حقوق حقه ملت ها, زنان, اقلیت های مذهبی و…. مصداق دیکتاتوری و سرکوبگری می باشد.

این ائتلاف در حقیقت آخرین شانس و آخرین امکان برای یک ایران دمکراتیک, متحد و آزاد با حقوق برابر می باشد.

در خاتمه تشکر خود را از تمامی اعضای شرکت کننده و مسئولین كم احزاب و سازمان های عضو ائتلاف دمکراتیک ملت ها در ایران ابراز می دارم و امیدوارم این نقطه شروعی باشد از راهی طولانی اما درخشان و نتیجه بخش.

احزاب و سازمانهای عضو این ائتلاف به ترتیب حروف الف با عبارتند از:

بلوچستان راجی تپاکی گل

تشکیلات مقاومت ملی آذربایجان

جنبش دانشجويی آذربايجان _ آزوح

حرکت النضال العربی الاحوازی _ اسملا

حزب دمکرات آذربایجان جنوبی _ گادپ

حزب راه آزادی قشقایی _ قایی

حزب مرکزی آذربایجان _ آجپ

مرکز رسانه ای، حرکت النضال العربی الاحوازی

اعدام و ترور محکوم است!

رژیم جنایتکار حاکم بر ایران که برای خروج از بن بست سرنگونی چاره ای جز تشدید سرکوب ندارد، دگر بار با روی آوردن به اعدام های خیابانی در داخل و ترور در خارج تلاش می کند تا رعب و وحشت را نه فقط در دل جامعه که در بین نیروهای ریزشی و معترض خود شدت بخشد.

در جریان خیزش انقلاب ژینا و به صدا درآمدن زنگ خطر سرنگونی، ریزش نیروهای سرکوبگر هم استارت خورد. این امر به نوبه خود، تضادهای درون حاکمیت را شدت بخشید. رژیم تلاش کرد تا با سیاست تنش زدایی در خارج و دادن امتیاز به رقیبان منطقه ای و جهانی، مجال برای سرکوب بیشتر پیدا کند. اما این عقب نشینی ها اختلافات درونی را شدت بخشید.

اعدام خیابانی زندانیان در داخل و ترور در خارج یک سیاست شناخته شده رژیم جنایتکار حاکم بر ملت های ایران است.

  در تاریخ ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۲حکومت اسلامی سه تن از جوانان اصفهان به نام های صالح میرهاشمی، مجید کاظمی و سعید یعقوبی را به چوبه دار آویخت. قبل از آن حبیب اسیود از رهبران جنبش النضال و دهها بلوچ را به مرگ محکوم کرده و حکم را اجراء نموده است.

در خارج از ایران در کشور آمریکا دستان ترور، به احمد اوبالی از فعالان جنبش ملی آزربایجان و مدیر تلویزیون گوناز تی وی تهاجم کرده و او را به قصد کشت مورد ضربات خود قرار می دهند. 

هم اکنون زندانیان بسیاری در لیست اعدام هستند. همه اینها به خوبی گویا است که رژیم فقط مرگ می آفریند. مرگ و کشتن آدم ها جزء وجودی این رژیم جنایتکار است.

ما ضمن محکوم کردن اعدام های اخیر و هم چنین عمل تروریستی علیه فعالین خارج از کشور، ملت های ایران را برای اتحاد در راستای سرنگونی رژیم جنایتکار اسلامی فرامی خوانیم.

حرکة النضال العربي الأحوازي

22.05.2023

مظاهرات العشرين من مايو ٢٠٢٣ أمام السفارة الإيرانية في مدينة ستوكهولم عاصمة المملكة السويدية ، تنديداً بجريمة القتل التي إرتكبتها حكومة طهران .بحق القائد الشهيد حبيب إسيود ، و إستنكاراً لجرائم النظام الإيراني المستمرة في الأحواز.